1111111111111111111111110-------------- (<= dat was de bijdrage van Nala die over het toetsenbord wandelde)
Dat dieren in het algemeen op een één of andere manier invloed hebben op de mens is wel duidelijk. Dit kan heel eenvoudig zijn maar ook op een veel complexere manier.
Tot 1 septmeber j.l. was Luna mijn 'maatje', helaas heeft een beroerte of hersenbloeding haar lot bepaald. (zie In Memoriam: Luna). Wat ik nooit verwacht had dat haar heengaan zo'n grote impact op mij zou hebben.
Zo ook vandaag nog, ruim 3 maanden na haar heen-gaan. Ik zat met 2 bekenden te appen over het (mogelijk aankomende) verlies van een maatje. Na het tikken over Luna had ik weer even natte ogen.
Haar euthanasie was voor mij (en ook voor Margriet) een git zwarte dag. Margriet kon blijkbaar aan mij merken dat ik een maatje miste, ik kwam veel minder in mijn hobby-kamer/shack en ik schijn minder 'vrolijk' te zijn geweest. Depressief vind ik zo'n beladen woord en is hier ook niet van toepassing, gewoon 'down' past veel beter. Sterre kwam wel regelmatig bij mij een dikke knuffel halen, maar die kon op een één of andere manier niet dat gat opvullen die Luna achter gelaten heeft. De eerste 2 weken na Luna's heengaan heb ik ook even niet kunnen werken. Het wilde gewoon even niet meer. (Gelukkig wel begrip gekregen van mijn werkgever, bedankt!)
Nu dat Nala hier een 2e baasje is geworden eind November merkte ook een vriendin op dat ik veel minder 'down' was, en ik moet bekennen ik me ook (mentaal) weer een heel stuk beter ben gaan voelen.
Nala komt (nog) niet lekker op je schoot liggen en zoekt je ook (nog) niet direct op. Als ik in mijn hobby-kamer/shack aan het rommelen ben komt ze wel even kijken en op zijn tijd ook eens flink onderzoeken. Ik moet alleen bepaalde plekjes nog even 'Nala-proof' maken.
Kort na haar komst heb ik één van de radiatormandjes weer opgehangen en daar kan Nala ook lekker in liggen slapen of donderjagen.
Ondertussen is Nala haar training tot "Shack-kat en CAT-control operator" gestart maar dit gaat nog wat langer duren. (vette knipoog naar de radioamateur wereldje!)
Ik kan alleen maar erg blij zijn met Nala, maar het gemis van Luna blijft zeer zeker maar Nala maakt het wel een heel stuk dragelijker.
Verder wil ik niet te 'zoet-sappig' over komen, maar ik denk dat ik enkele mensen wel dankbaar moet zijn.
Onder andere voor het vinden van Nala, en het aanhoren van mijn verdriet. Namen geef ik niet, maar diegenen weten denk ik wel wie ik bedoel! (Die mogen zelf wel reageren hieronder als ze dat zouden willen)
Nala, nu al bedankt voor alle pret die ik beleven mag en ik hoop dat je dit nog lang blijft doen. Je hebt mij in de 4 weken dat je nu hier bent al veel voor me betekend.