In Memoriam: Luna

Op 10 april 2008 ben je in Middenbeemster geboren. 8 Weken later heb ik je mogen ophalen voor een definitieve verhuizing naar het Drentse.
Je paste nog op één hand van mij: Kleine Luna. Een mooi katje, een mixje van Heilige Birmaan en een Siamees inclusief blauwe oogjes (achteraf denken we nu dat je een Balinees was). Je moest eerst wennen aan een nieuwe omgeving, maar snel had je mijn zweetschoenen gevonden.
Of het nu kwam omdat je toen de niesziekte had, ik weet het niet maar je kroop er helemaal in. Heel vroeg kreeg je van neef Louiwie hierdoor de bijnaam 'Lunatic', best wel toepasselijk.
Nog voor het jaar om was werd je in December van dat jaar krols, tja je was een poes, geen kater. Hier heb je evengoed nog 3 maanden mee rond gejammerd. Wij dachten dat dit eerst voorbij moest zijn voordat je 'geholpen' moest worden. Dit bleek (voor jouw personeel) gelukkig niet zo te zijn.

Ook kon je je leuk verstoppen. Een aanrechtkastje was jouw eerste plekje. Je personeel maar roepen en zoeken, maar je 'bleef zitten waar je zat en riep niets'. (mal beest)

Gaande tijd werd je steeds meer mijn maatje maar slapen kon je ook erg goed bij Margriet op schoot. Ook werden cavia's met een bezoekje vereerd en bleef je soms ook nog even slapen bij hen.
Wie er ook op bezoek kwam, je groette altijd even de nieuwe gezichten en je ging daarna je eigen gang of je plofte tussen de mensen in om daar lui te liggen doen.
Tegen niemand deed je vervelend, en jij sloeg ook niemand over om even een aai te halen, kortom je was een allemans vriendje.

Toen je 4 jaar was, kreeg je er een 'zusje' bij, iets waar je niet heel gelukkig mee was in het begin. Sterre (je 'zusje') was nogal eigenzinnig aanwezig en probeerde al vrij vlot de baas te zijn. Hier heb je heel snel laten weten dat jij er niet mee eens was. In de jaren probeerde Sterre het nog wel eens een keertje.

Toen je bijna 11 jaartjes was, moest je weer verhuizen. Niet omdat je ander personeel kreeg maar omdat jouw personeel zelf een andere mand gekocht hadden. In dit mandje had je snel in de gaten dat een wenteltrap een prima plekje was om de woonkamer te overzien. Ook hier deed je soms het verstop-spelletje en je personeel kon roepen wat ze wilden maar reageren ho maar... (Verdikkeme, geef eens antwoord, krengetje!)

Op de zondagen was de keuken-kraan een atractie; heel erg vers water wat jij verdraaid lekker vond. Als jouw personeel aan de borrel ging, kreeg jij heerlijk fris water uit die keukenkraan. Heerlijk!
Ook vond je dat het tijd was om dicht bij die lange personeelslid moest blijven. Erg fijn en interssant om te zien wat hij allemaal deed. Het liefst deed je gewoon mee, maar dat ging niet. Dan maar lang uit naast hem of in een mandje aan de radiator in zijn hobby-hok. De 2e bijnaam 'Shack-kat' is hiermee geboren.

En nog steeds kon je helemaal uit je dak gaan met een laser-lichtje, een touwtje of heel simpel een ty-wrap. "Young at heart" zeg maar.

Als jouw favoriete personeelslid aan het werk was, wilde je ook nog wel eens bij personeelslid Margriet op schoot kruipen, bijna een 'bij gebrek aan....'. Maar zodra je hoorde dat 'baasje komt zo thuis' kreeg alleen die deur nog jouw aandacht, want die gaat zo open en stapt jouw favoriet naar binnen. En die mafkees haalde het ook nog wel eens in zijn kop om je te plagen door een andere deur te kiezen of ietsje langer buiten te blijven staan en op het glas te tikken. KOM NOU BINNEN, SCHIET EENS OP! VERDORIE!! Hij was gewoon je grote vriend.

Zodra die deur open ging en hij binnen kwam moest je eerst de volledige aandacht, niet eerst de tas in de gang of de schoenen uit, nee jij eiste eerst alle aandacht op.
Soms vond die man het nog wel vervelend ook dat je altijd tegen hem aan wilde liggen of nog liever: vol op schoot!

Afgelopen donderdag (29 augustus 2024) werd je 's middags niet lekker. Je personeel denkt achteraf dat je toen een nare tik in je koppie hebt gekregen. Je wilde niet meer eten en zwalkte op de bank.
Gelukkig wilde je niet naar buiten om te verdwijnen, maar je voelde je erg naar.
De volgende dag is jouw favoriete personeelslid met je naar de dierendokter gegaan. Op het eerste gezicht was er niet veel aan de hand. Je kreeg een prik om je eetlust weer op te wekken, maar dit heeft thuis niet geholpen. 's Avonds ben je weer naar de dierendokter gebracht en daar ben je 2 dagen gebleven.

Op zondag 1 september 2024 ging het helemaal niet goed met je. De dierendokter dacht nu ook dat je een beroerte/bloeding ofzo in je lieve koppie hebt gehad en dat dit niet meer goed zou komen.
Met verschikkelijk veel pijn en verdriet heeft jouw personeel besloten jou niet onnodig te laten lijden en jou geholpen de regenboog over te gaan.
Je bent nu op een mooi plekje.

Een dag later komt het missen van jou erg hard binnen bij je grote vriend. Gewoon de simpele dingen:
jou niet meer zien liggen in die stoel waar hij je iedere morgen vond,
jou niet achter zich aan horen komen naar de hobbykamer en daar vol over het bureau te gaan aandacht trekken,
niet meer kunnen zeggen 'tot vanmiddag/vanavond' als hij aan het werk ging, en daarna het fijne wachten bij die deur op je vriend,
bij het toetje na de warme maaltijd kijken of er nog iets uit te likken was (vooral de slagroombus was favoriet),
niet meer samen op de bank een tukkie kunnen doen, jouw grote vriend lag bijna nooit alleen op de bank,
de warmte op schoot,
jou niet meer naar de keuken brengen en daar nog een knuffel geven voor het slapen gaan.

We hebben waardig afscheid van je kunnen en mogen nemen.

Luna, bedankt voor:
Dat je mij hebt uitgekozen als 'maatje',
jouw onvoorwaardelijke liefde,
jouw spelletjes verstoppertje,
jouw gezelligheid als er visite was of als jouw grote vriend in zijn hobby-hok bezig was,
jouw hele fanatieke welkom als jouw grote vriend thuis van zijn werk kwam,
jouw plezier als je uit de kraan mocht drinken.
VOOR ALLES!

Voor alle 16 jaren dat je bij ons was. We hebben ultiem van je genoten en zullen je aandacht en liefde enorm missen. Voor ons was je een hele lieve super kat!