(Vervolg op Vakantie Oostenrijk 2025)
Hoe vaker ik naar de bergen kijk, hoe mooier in het vind. Nog steeds ben ik geen wandelaar en zal het waarschijnlijk nooit worden ook. Gelukkig zijn er ook manieren om er van te kunnen genieten zonder de wandelschoenen te moeten aan trekken.
Gisteren hebben we (Margriet, schoonpa Daan en ik) de Großglockner opgezocht. Om daar te kunnen komen moest je wel de Großglockner Hochalpenstraße over en dat kost je dan een dagticket à €45,- per auto.
Man, ik kan je vertellen dat deze route in mijn optiek er één is waarvan ik denk 'die MOET je eens gedaan hebben in je leven'. We zijn gestart aan de noordzijde (vanaf het plaatsje Fusch) en al slingerend eerst naar Kaiser Franz-Josef Höhe waar zich een restaurant en info centrum bevind. Het terras van het restaurant bied een mooi uitzicht op de Großglockner berg.
Op de foto links zie je een aantal bergtoppen, waaronder de Großglockner (ongeveer in het midden van de foto). In het verleden lag hier ook nog een forse ijsvlakte (gletscher) maar door de opwarming van onze aardkloot is deze gletcher al behoorlijk verdwenen.
Het 'water' heeft hier een groen-blauwe kleur, maar ik heb begrepen dat dit nog ijs is. De koffie heeft ons met dit uitzicht enorm gesmaakt.
Na de koffie is het wel zaak verder te gaan, dus weer een stuk terug om daar een plekje uit de herinneringen van Margriet en schoonpa te zoeken. In eerste instantie lukte dit niet dus maar verder doorrijden naar Heiligenblut zodat we de gehele Hochalpenstraße hebben gezien. In dit dorpje zochten we een plekje om even te zitten, maar uiteindelijk is dit een smakelijke warme hap geworden met ijstoetje na. Ook hier was er een uitzicht op de Großglockner. Onderweg heb ik ook nog even met mijn hakken in de sneeuw gestaan. Iets wat ik dit jaar nog niet heb kunnen doen ;)
Nu moesten we ook nog terug naar Kirchdorf naar het vakantiehuisje. Dit kun je dan op 2 manieren doen: om de berg heen, of je doet de panoramaweg nog een keer, maar dan omgekeerd. Keuze was niet moeilijk... Nog eens die panoramaweg doen dus.
Ik had voor deze dag ook mijn GoPro Hero 11 aan de voorruit geplakt en wilde de panoramaweg in één take filmen. Helaas is dit op de heenweg niet gelukt, maar de terugweg bijna wel. De scenes die opgenomen zijn moet ik thuis nog door een programma halen en er een publiceerbare film van produceren.
Eerste indrukken op de GoPro zelf zien er erg 'gaaf!' uit. (Note to self: check of de GPS is ingeschakeld, dan heb je een paar leuke bewerkmogelijkheden er bij, in iede geval in de GoPro Qick app in de android telefoon of tablet)
Op de terugweg hebben we even een stop gemaakt bij de Edelweißspitze, het laatste stukje hiervan was op zijn zachtst geschreven 'uitdagend'. Een klinkerpad van amper 2 auto's breed met een paar haarspeldbochten dat best steil omhoog ging. En pad dat wel 100% je aandacht vraagt. Éénmaal boven is het uitzicht fenomenaal! 
Op zulke momenten "mij nie belle nie!". Op dit soort momenten kan ik even mijn kop helemaal leeg maken en best tot rust komen. Jammer dat je dan tijd te kort komt tegen het einde van de middag.
Je ziet besneeuwde toppen, maar de temperatuur op dat uitkijkpunt was hoger dan 20ºC, dus de korte broek kon prima gedragen worden. De Edelweißspitze was ook best druk, dus ook hier geen 'SOTA' activatie gedaan. Ook was het al laat in de middag en moesten na het verlaten van deze panoramaweg nog een krappe 2 uur rijden om in het huisje te komen.
Vanaf hier hebben we de panoramaweg in één keer 'uit gereden', en konden we en Fusch nog even bij de Billa (lokale super) een paar boodschapjes scoren en daarna door naar het vakantiehuisje.
Maar goed, hieronder nog een vrachtje foto's en een filmpje, kijk er naar en geniet...
