Na een heel weekend in Friesland hebben vertoefd, even de indrukken samenvatten...
De samenwerking tussen de verschillende reddings-brigades voelde erg vertrouwd. Je weet wat een ander doet en kan omdat de diploma lijnen gewoon overal het zelfde is. De werkwijze kan her-en-der iets afwijken, maar in grote lijnen staan alle neuzen de zelfde kant op. Dit is iets wat mij telkens weer opvalt bij de gezamenlijke inzetten.
Het mooie hiervan is dat je veel van elkaar kunt leren juist door samen te werken.
Verder ook hoe het publiek naar de mensen in het rood-geel reageren. Om een voorbeeld te noemen:
Bij de Schutsluis Wier (heel dicht bij Berlicum) werd op zondag middag een oudere dame onwel.
Omdat wij van onze brigade 'vrij' waren zijn we met 5 personen daar even gaan kijken. Maarten v.d. Wijden werd daar op een bijzondere manier over deze sluis getakeld.
(Rob, Erwin en Jeroen waren wegens werk en andere verplichtingen al huiswaarts gegaan)
Aangezien we alle 5 nog in brigade tenue rond liepen als toeschouwer werden we al snel benaderd voor suiker, helaas hadden we dat niet bij ons, dus ik ben met Lisanne samen naar deze slachtoffer gegaan.
Hier bleek dat deze mevrouw een hypo of hyper aanval had (hypo is een lage suiker spiegel, een hyper een hoge). Als EHBO-er kun je dat niet bepalen om daarop te handelen.
De beveiliging had alleen maar BHV en wij een EHBO diploma. Hierdoor weten we iets meer over eerste hulp. De dame die op de grond lag (gelukkig nog wel in de schaduw) had een verminderde bewustzijn en verloor enkele malen haar ademhaling. Door aanschudden en aanspreken kwam deze gelukkig weer terug. Kort dacht ik even dat ik een reanimatie moest starten om dat haar ademhaling steeds vaker stokte en moeizamer op gang kwam.
Gelukkig waren er ook agenten ter plaatsen die heel rap op mijn verzoek een ambulance hebben opgeroepen.
Op het zelfde moment ging Maarten de sluis voorbij (hier hebben Lisanne en ik dus niets van mee gekregen) en gingen alle toeschouwers naar huis. Dus het aanrijden van de ambulance werd een stuk lastiger, maar ook dat is gelukkig goed gegaan.
Omdat het drukker werd door vertrekkende mensen hebben Margriet, Aly en Elisa een cordon kunnen maken samen met vrijwilligers van de Maarten v.d. Wijden foundation om de hulpverlening bij de dame ruimte te geven. Deze vrijwilligers waren erg blij met onze aanwezigheid en zijn door hen bedankt voor deze hulp.
De dame is met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht, hoe het is afgelopen is ons niet bekend helaas.
Dit heeft op mij best wel een indruk gemaakt, juist omdat ik bang was te moeten reanimeren. Gelukkig is het niet zo ver gekomen.
Zo zie je maar dat mede door het dragen van de juiste kleding je toch als hulpverlener gevonden wordt. Ook al kent niet iedereen de 'reddingsbrigade' als hulpverlening instantie.
Zo ook gisteren (maandag 24 juni). Waar Maarten zijn 11-steden zwemtocht zou eindigen waren wij van de reddingsbrigade belast met het vrij houden van het stuk water waar Maarten langs zou zwemmen. Uiteraard zijn er altijd individuen die denken dat onze aanwijzingen niet voor hen gelden. Na enig aandringen gaan ook deze mensen morrend in het gelid. Zou het door het uniforme kleding komen, of omdat een RIB met een flinke buitenboordmotor (50pk of meer) ook enige indruk maakt?
Maar goed, een drukke weekend van 4 dagen, flink smeren met zonnebrand crème en een boel indrukken en ervaringen rijker en een tintje op de armen en gezicht opgedaan...
Blij met het steentje dat ik heb kunnen bijdragen, samen met alle anderen!
NB.: De achternamen van de mensen die ik genoemd heb, heb wegens een beetje privacy hier weg gehaald.